Apoiando ás unitarias

     Estos días andábase a falar de pechar as unitarias de Covas e de Agrón. Dúas máis nunha longa lista de peches: pinga a pinga pechanse escolas unitarias que conectaban aos nenos coa súa aldea, co seu entorno e coas xentes. Andan agora que sí, que nón ... Total, son poucos nenos, teñen colexios grandes a carón  (con comedor, con transporte...). Ofréceselles aos nenos a posibilidade de socializarse mellor (?), de achegarse a máis especialistas, a máis medios (?) e moitas cousas máis ... Como non van querer esa ¿maravilla? que se lles oferta e deixar unha escola rural pequena, con poucos nenos (?), onde unha mestra con un par de especialistas vese na ¿obriga? de impartir todo ela sóa .... Pois afortunadamente non é así: as mestras e os pais e nais  de Covas e Agrón non queren permitir que lles pechen a súa escola de toda a vida, QUEREN UN ENSINO DE CALIDADE, sin masificacións, con recreos que de verdade son un momento de descanso e relax  e sin tensións. Queren  un ensino que permite unha  atención máis personalizada, queren que os nenos e nenas medren e se eduquen no seu entorno,  en contacto cos veciños. Queren para os pequenos un entorno agradable, tranquilo, onde todos se coñecen, onde todos son "comunidade educativa". Non é certo que os nenos das unitarias teñan menos posibilidades ou medios ou o que sexa que os dos colexios do entorno. Pola contra,  son afortunados xa que teñen "tempo e espacio", e non teñen que competir por un recanto para moverse ou de un instante para expresarse...             


     Algúns comentan que as unitarias non son "rentables"... pode ser, sobre todo si medimos a calidade do ensino en térmos económicos. Pero sí que son rentables en canto a calidade, atención... incluso felicidade dos pequenos. Si me apurades, a groso modo, penso que é a mesma diferencia que entre os polos de corral e os de granxa...  Logo falamos do ensino en Finlandia!
     
       E non digo máis, pero aínda recordo con emoción unha conferencia de Avelino Pousa Antelo, mestre e pai de mestras, que fixo unha das máis fermosas defensas  das escolas rurais galegas. Se aquela charla a tiveran escoitado máis, probablemente non se falaría de pechar escolas rurais, senón pola contra: serían obxecto de protección especial.  
máis información en:

No hay comentarios: