En recoñecemento á súa colaboración , esforzo e dedicación entregáronse uns premios entre todos os alumnos e alumnas de 5º e de 6º de primaria do Ceip "A Maía" que, renunciando ao seu tempo de lecer, colaboraron durante os recreos como axudantes da Biblioteca.



*Axudantes da Biblioteca*(picade aquí para velos) 

 Moitas grazas  a todos e a todas!

Visita de Xaime Asensi



 O pasado día 4 de xuño visitounos o diseñador gráfico maquetador, pintor e ilustrador e *Xaime Asensi* que ademáis é pai dun alumno de 4º de Primaria do Centro. Agasallounos cuns libros ilustrados por el e deixounos un dibuxo feito especialmente para o noso alumnado.

       
 Colaborou no fancine electrónico "Amigos do cómic", na revista Golfiño, na banda diseñada cómica "Zapa a píntega" e ilustrou o álbum "Ubu Rei". Asimesmo colabora facendo fai tiras cómicas na web de http://galiciagastronomica.galiciae.com/ e traballa en editoriais como Xerais, Ir Indo, Edicións do Castro, Planeta Oxford, Universidade de santiago, Nigratea etc...

       

     Aquí podedes ver como transcurreu a sesión cos rapaces de 4º.

Visita de xaime asensi aos nenos de 4º

View more presentations from castrigo

     Acabamos de saber polos compañeiros da *Biblioteca  do Ceip de Pazos* na comarca da Ferrolterra, a triste nova do  pasamento do escritor *JUAN FARIAS*

Juan Farias naceu en Serantes, Ferrol no ano 1935 e imos a permitirnos usar as súas propias palabras para definilo:

 "Son galego, nacido, criado e recriado en Galicia. Escritor con posibilidades, ex-mariñeiro, ex-estudante. Uns opinan que son triste, huraño e tímido. Outros opinan que son alegre, desenfadado e optimista. Normalmente atópome feo, todo depende do espello e do meu estado de ánimo. Sei o que quero. Conseguireino se non estiro a pata antes de tempo. Gústame viaxar e viaxei tanto como me veu en gana. Algunhas cousas das que ocorren ao meu redor repélenme, outras  atraenme e outras deixanme indiferente. Rebéntanme os ficheiros metálicos, as gaiolas, os bloques de vivendas con máis de trescentos veciños e a pesca con carburo. Opino que o refraneiro é definitivo cando di que en todas partes cocen fabas. Consólame a certeza de que cada libro é independente dos demais e de que non estou obrigado a ser fiel a determinado tipo de lectores se ao día seguinte descubro que estes lectores e eu estabamos equivocándonos. Ocórreme, creo, o que a moita xente, que unhas veces atópome novo e outras vello. Como escritor espero facer cousas porque se non, non escribiría, isto é elemental...  («Autorretrato», nos buscadores de auga)

--------------------------------------------------------------------------

Desde o noso blog expresamos o noso sentimento á familia e achegados a Xoan Farias.

Recordamos tamén que, así como as persoas viven no recordo dos que os quixemos, un autor  vive para sempre nas páxinas que deixou escritas trás de sí ... 

-------------------------------------------------------------------------

     Ao longo da súa vida foi autor de obras para adultos entre 1959 e 1975 e para nenos desde 1977

para adultos escribeu entre outras:

• Os nenos numerados
• A gritos, Gilbert, furiosamente
• Gran cabotaxe 
• Os buscadores da auga

e *moitas para nenos* :

• "Algúns nenos, tres cans e máis cousas" obra pola que gañou en 1980 o * Premio Nacional de literatura infantil y juvenil.*
• Crónicas de media tarde
• O neno que veu co vento
• Por terras de pan levar
• Á sombra do maestro
• Cuarenta nenos e un can
• Os camiños da lúa  
• O paso dos días
• O corazón da mazá

Os nenos numerados:  

"Os nenos numerados recolle a conmovedora historia dun fato de rapaces internados nos anos sesenta no reformatorio coruñés de Palavea. Pés Planos, oprotagonista rouba unhas botas na zapatería de don Manuel e encérrano no reformatorio, un edificio rodeado por un muro de cristais cravados no cemento que brillan co sol da tarde.  A fame, o frío, os celadores, a loita diaria pola supervivencia nun ambiente hostil empuxan ós rapaces a tentar fuxir, pero moi poucos se atreven e case ningún o consegue. É unha novela sobre a dura adolescencia dos máis desgraciados rapazotes galegos de hai trinta anos"

"Alguns nenos, 3 cans e máis cousas"

    Así comeza este libro: "Fai moitos, moitos, moitos anos, na antiga China, nunha cidade de papel e barro, branca de caolín, entre plantas de arroz e té, un neno igual que todos os nenos, voaba o seu cometa..."

Día Mundial do Medioambiente

      O Día Mundial do Medioambiente celébrase o 5 de xuño e foi instituido polas Nacións Unidas para fomentar a sensibilización mundial do medio ambiente e para promover o coidado do noso planeta, a Terra. As Nacións Unidas son unha organización internacional que promove a paz mundial, a seguridade, a cooperación e o entendemento.

      Os obxectivos deste día "son darlle contido aos temas ambientais, motivar que as persoas se convirtan en axentes activos do desenvolvemento sostible e equitativo, promover o papel fundamental das comunidades no cambio de actitude cara a temas ambientais  e fomentar a cooperación, a cal garantirá que todas as as nacións e persoas gocen dun futuro máis prospero" ... etc, etc, etc 

 palabras,
                                          palabras , 
                                                                                   palabras...

quedan moi ben nos papeis oficiais, na prensa, nos libros, nos discursos...

pero somos cada un de nós e  día a día, os que as temos que encher de contido...

para convertilas en feitos...

En 1854 o xefe  Seattle, da tribu dos sioux, envioulle ao presidente dos Estados Unidos unha carta que se convirteu nun referente de moitos discursos ecoloxistas, aquí vos vai un video que recolle o pensamento dun home que se chamaba "salvaxe" a si mesmo...



*discurso do xefe Seattle*

En 1992  Severn Suzuki, unha nena canadiense de 12 anos, fixo calar a moitos políticos con un discurso na Cumbre do Medioambiente da ONU en Rio de Janeiro 



*discurso de Severn Suzuki*

Este é un corto sobre a relación entre os seres humanos e as árbores feito por Yann Arthus Bertrand

*De bosques y hombres*

     E, do mesmo autor, a impresionante película HOME ( o seu director dí que estamos vivindo un periodo crucial. Os científicos dín que só temos 10 anos para cambiar os nosos modos de vida , evitar  agotar os recursos naturais e impedir unha evolución catastrófica do clima da Tierra e para que tomemos conciencia de todo isto e actuemos fixo esta película).

*HOME*



A ancián sioux dixo en 1854: "somos parte da Terra e ela é parte de nós " 

E NÓS, QUÉ PODEMOS FACER?

PENSA GLOBALMENTE,  ACTÚA LOCALMENTE

Non temos que empezar directamente  polas selvas do Amazonas,

 podemos empezar polo que vemos cando saímos pola porta...

XUNTOS PODEMOS

Fagamos que mañan, nós  os homes e mulleres " civilizados", non teñamos que preguntarnos  coma él:

  ónde están as árbores?, desapareceron.
ónde está a aguia?, desapareceu.

A rapaza canadiense dixolles aos políticos da ONU: "si non sabedes reparar a natureza ¡non a estraguedes!

Ante a previsible retirada de formadores específicos no ámbito das bibliotecas escolares no  Servizo de Formación do Profesorado, no Centro Autonómico de Formación e Innovación e nos centros de formación e recursos dependentes da Dirección Xeral de Educación, Formación Profesional e Innovación Educativa, segundo o borrador da orde que convocará concurso público de méritos para cubrir postos de persoas directoras e asesoras nestes centros queremos manifestar o seguinte:

A insoportable levedade das bibliotecas escolares galegas

Hai proxectos que nacen marcados pola vulnerabilidade e a razón desta circunstancia non ten nada que ver coa falta de rigor ou a pouca entrega das persoas que os poñen en marcha. Máis ben ten que ver co feito de que nacen destinados a nadar contra corrente. Con todo, esa é a principal razón da súa existencia: xorden porque responden a unha necesidade non satisfeita pero compartida por un número crecente  de persoas que senten que é posible compartir e facer viable o proxecto xuntos. Así naceu o movemento que cristalizou na  iniciativa que todos coñecemos como PLAMBE. De xeito que dende hai algúns anos,  esa iniciativa levou o mellor da creatividade e o esforzo de moitos docentes que xenerosamente regalaron o seu tempo e a súa capacidade de formar equipos e ilusionar a outros docentes  en centros e centros de toda a nosa comunidade. Xuntos aprendemos a ser rigorosos e esixentes nos nosos proxectos, a crear espazos de aprendizaxe colaborativo, de cambios de estratexia, de achegamento ás novas tecnoloxías, de racionalización na xestión da información. Que ninguén se equivoque: os responsables das bibliotecas escolares non son  seres evanescentes perdidos en vanas quimeras que tentan “roubar” horas a materias “importantes” para que o alumnado esmoreza entre mundos de ficción. Nada máis lonxe da realidade. Nun centro onde hai un equipo que xestiona a biblioteca de forma eficaz nótase. Os fondos adquírense con criterio, establécense acordos para xestionar a información, créanse espazos de colaboración e docencia compartida. Non é doado porque a maquinaria educativa ten unhas inercias difíciles de combater. A pesar de todo, estes docentes fórmanse e exercen a súa dura misión en horas non retribuídas, roubadas ás súas familias, ao descanso, ao lecer. Fomos coordinados con rigor e seriedade pola Asesoría de Bibliotecas Escolares pero sempre nos faltou o marco legal axeitado. A nosa misión é dura porque queda moito por definir. Na nosa inxenuidade e boa fe esperabamos conseguir progresivamente tempos e formación para seguir mellorando na nosa función se demostrabamos que eramos rigorosos e eficaces. Os nosos méritos como colectivo son dabondo coñecidos polos nosos gobernantes e acreditados por diferentes administracións e ámbitos a nivel estatal. *Os numerosos e constantes premios anuais* de boas prácticas concedidos polo Ministerio de Educación y Ciencia non caeron do ceo. Durante todos estes anos a formación recibida foi fundamental para levar a cabo actuacións rigorosas e enfocadas na dirección correcta.

Sabemos das cuantiosas axudas que a Dirección Xeral de Educación, Formación Profesional e Innovación Educativa, destina a outros proxectos, dos  incentivos para a elaboración de contidos dixitais por parte das empresas editoriais, entre outras iniciativas. Non sería tamén interesante fomentar a produción de materiais propios e promover desde cada  centro a estandarización de procedementos que axuden a xestionar a información entre o noso alumnado sen confiar todo a eses materiais externos que proceden da industria editorial, por valiosos que poidan ser? Por que non seguir aproveitando a experiencia e valía dos equipos das bibliotecas escolares nestes cometidos?. O noso empeño sempre foi crear nos centros pequenos focos que tentan estender esas boas prácticas de innovación e excelencia. Non entendemos este novo e repentino  xiro na política de formación desta Dirección Xeral. Non nos parece xusto posto que, podemos dicir honestamente que, pola nosa banda, cumprimos con fartura. Ao desmantelar as estruturas que nos sosteñen o deterioro  será proporcional ao entusiasmo e o esforzo investidos: inmenso e imparable. Algúns lembramos como o noso Conselleiro lanzou un bico ao aire ao despedirse dos asistentes aos últimos encontros despois dunhas entusiastas palabras de eloxio polos éxitos logrados polas bibliotecas escolares galegas a nivel estatal. Onde quedou ese entusiamo? Que interpretación debemos facer? O noso país pode permitirse tirar pola borda todo este traballo? E nós?. En que situación quedaremos agora diante das nosas comunidades educativas se despois de tanta insistencia é a propria Consellería a que nos invisibiliza?.

Colectivo  dos   equipos  das  bibliotecas  escolares   integradas  no  PLAMBE (Plan de Mellora das Bibliotecas Escolares Galegas)

  *MANIFESTO DA UNESCO SOBRE AS BIBLIOTECAS ESCOLARES*