Miguelanxo Prado (máis) , nado na Coruña en 1958, é o novo Premio Nacional do Comic de 2013 concedido polo Ministerio de Cultura pola súa obra "ARDALÉN".
Se queredes saber máis de Miguelanxo Prado clicade aquí (saber máis) para entrar na súa páxina onde teredes acceso a obra deste artista polifacético e internacional: banda deseñada (Os compañeiros da orde da pedra, A mansión dos Pampín...), pintura, animación (De profundis, Men in Black...), Xabarín etc...
Según el mesmo dí "Sabela, a protagonista de Ardalén, coñece a Fidel, un ancián que ven sendo o único contacto co seu avó desaparecido. Pero a cabeza de Fidel é un caixón desordenado e así, pouco a pouco, vanse tecendo a escasa memoria herdada de Sabela coa memoria desordenada de Fidel e coas memorias parciais dos veciños da aldea onde vive o vello. Nesas memorias ademáis de datos, hai gardados sentimentos: de amor, de compañeirismo e amizade, de odios e de rancores. Recordar non é inocuo pero quen non recorda non vive". "Ardalén" é unha historia arredor da memoria persoal. A memoria como esencia da nosa existencia, da percepción da nosa propia vida, da nosa identidade. Pode soar filosófico pero, ao final, trátase dun grupo de seres humanos que se axudan e se mancan uns aos outros, algúns chegan a quererse e todos se aferran aos seus recordos para intentar evitar o naufraxio" (Miguelanxo Prado)
Aquí tedes a portada de Ardalén (editado por Norma) e un par das fermosas ilustracións que contén:
Se queredes saber máis de Miguelanxo Prado clicade aquí (saber máis) para entrar na súa páxina onde teredes acceso a obra deste artista polifacético e internacional: banda deseñada (Os compañeiros da orde da pedra, A mansión dos Pampín...), pintura, animación (De profundis, Men in Black...), Xabarín etc...
Según el mesmo dí "Sabela, a protagonista de Ardalén, coñece a Fidel, un ancián que ven sendo o único contacto co seu avó desaparecido. Pero a cabeza de Fidel é un caixón desordenado e así, pouco a pouco, vanse tecendo a escasa memoria herdada de Sabela coa memoria desordenada de Fidel e coas memorias parciais dos veciños da aldea onde vive o vello. Nesas memorias ademáis de datos, hai gardados sentimentos: de amor, de compañeirismo e amizade, de odios e de rancores. Recordar non é inocuo pero quen non recorda non vive". "Ardalén" é unha historia arredor da memoria persoal. A memoria como esencia da nosa existencia, da percepción da nosa propia vida, da nosa identidade. Pode soar filosófico pero, ao final, trátase dun grupo de seres humanos que se axudan e se mancan uns aos outros, algúns chegan a quererse e todos se aferran aos seus recordos para intentar evitar o naufraxio" (Miguelanxo Prado)
Aquí tedes a portada de Ardalén (editado por Norma) e un par das fermosas ilustracións que contén:
No hay comentarios:
Publicar un comentario